Şiirlerim

Ömer Kaya Ekici
Frontend Developer & Amatör Şair
2020'den beri şiir yazıyorFarkına varır mı insan bilmem Bir iç çekerken kendine Şu anın güzelliğine? Şükreder mi haline? Yoksa dert edip zehreder mi kendine? Kıymet bilmez insan, neylesin şu anı Aklı başka yerdedir bilmez zamanı Aklını değil, çoğu zaman kalbini kullanır Bilir ki kalp insanın aynasıdır Bir umutla besler kendini, bir umutla yaşlanır... Sevgi uslanmaz bir çocuk gibidir Hata yapsan da kendini sana affettirir Seni sevgiden değil kendinden mahrum ettirir Yalnızlıkla boğuşur, içindeki ateşle kavrulur.
Birini sevmeye kendinden başlamalıymış insan Önce kendini fark edip sonra başkasını sevebilirmiş Oysa kendini sevmeye başlamadan öncede sevebiliyormuş insan Sevdiğimde, anladım... Onu sevebilmek için varını yoğunu ona adamakmış sevmek Gözlerini güldürmeyi istediğimde anladım Kimi aşklar ulaşılmazdır Ulaşılmaz olduğunda onu ne kadar sevdiğini anlıyormuşsun Hasretinle kavrulduğumda anladım Seni seviyorum diyememek kadar can acıtan bir şeyin olmadığını Ne yapıp etsem de seni kazanamadığımı seni kaybetmekten korkmaya başladığımda anladım... Aşkı; sen başka birini sevdiğini öğrendiğimde Acaba nasıl birini seviyor? O seni üzer mi diye düşünmeye başladığımda anladım... Şimdilerde lütfen yanlış anlama beni seni o kadar seviyorum ki, senin onu sevdiğini ben de seni sevdiğimde anladım....
Gene güneş battı Günle beraber umutlar da rafa kalktı Geleceğin o günü beklemekse gene bana kaldı Ne zaman geleceksin? Ne zaman doğacak tekrar güneş? Ben Yalnızlığımla başa baş Kalbim sensiz artık bir taş Sonbahardayım her gün kötü günüm Senden sonra gelen olur mu yerine? Gönlüm hasret kaldı güzel yüzüne Ne zamandır ayrı kaldık birbirimize? Oysa ne kadar mutluyduk daha dün Ne çabuk geçti bu ömür çimde bir his var… İçimde gittiğin günden beri bir kor var Bir kor ki var olan beni artık sen yapan
Söz vermiştim kendime sana bir daha yazmayacaktım hani Olmadı, ne yaptıysam bıraktığın boşluğu dolduramadım Yokluğundu belki de benim de sınavım Senle sınandı ömrüm Seninle yatıp seninle kalktım Seninle güldüm seninle ağladım Seninle anladım... Ne yaptıysam sırf kaderim de sen ol istediğim için yaptım Ama olmadı, gene yalnız kalan ben oldum Biliyorum belki de senin hiç umrunda bile olmadım Peki ya olsaydım? Beni ya yanlışlıkla sevseydin, kaldırabilir miydim? Kaldıramazdım.... Üzgünüm daha fazla kendimi senle kandıramazdım O yüzden ben de seni kendime yasakladım Bir tek bana gülen resmin vardı sadece onu kendime sakladım
Bir ömür bitirmek kolay mı sensiz? Gittiğin günden beri kendimi bulamadım Sen varken beni nasıl oyaladın? Çünkü gittiğin günden beri ben kendimi oyalayamadım Kalbim arafta sanki Ne acı çekebiliyorum ne seni sevebiliyorum Senden sonra inan ne yapacağım bilmiyorum Yeni aşk mı aramalı yoksa Kalbe mühür mü vurmalı? Sen söyle ben şimdi ne yapmalı? Ferhat gibi dağları mı delmeli Mecnun gibi çöllere mi düşmeli Ne önemi var ki bunların Sen gittiğinden beri hayattan bir beklenti ummadım Ne başka bir bekleyen oldu beni Nede kalbini tamamen açıp misafir edecek biri Olsa da ben ister miydim? Orası ayrı tabii Sen ister miydin başkasını sevme mi? Sen gittiğinden beri kalbim mühürü vurmuş çoktan İnan bana ben de yeni öğrendim
Hatırlamak kolaydır tabii unutmaktansa Nasıl Unutabilir insan sevdiğini, seni seven kişiyi? Yılların verdiği birikimi nasıl olur da unutur insan Yıllarca uğraşsan da unutamazsın içinde ki demi Sen, başardın çıkıp gittin Lakin sen bir çıkmaz sokaktın benim için Ben ne yaptıysam o çıkmazdan çıkamadım Hasretinle kavruldum, fakat anlatamadım sana sevgimi Şair oldum şiirlere böldüm derdimi Her şey oldum senin için Ama Her şeyin olamadım senin Kuşlar dile geldi senden sonra Günlerce, Aylarca haber getirdi Onlar da fark etmiş zannedersem ayrıldığımızı inan Ama seni merak ettiğim için kırmadılar beni Keşke aklımda ki gibi kalsaydın Lakin yaralarını sarmak için bulmuşsun bir liman Sen toparlamaya başlamışsın çoktan ya ben, ben nasıl toparlayayım? Senden sonra her günüm hüsran
Yüzün hiç bu kadar uzak kalmamıştı yüzüme sen benimsin sanmıştım ben de senin bir yabancıya bakıyormuş gözlerimiz bir yalan söylemiş dilimiz binlerce yalan işitmişiz Veda etmedim ben sen de etme ne olursun gün olur bir yerde karşılaşırız tekrar sonra bir bakmışsın susmaz dilimiz başlamış gene yalanlar en sonunda anlamışız meğer söylediklerimiz değil sadece yalan olan hayatımızmış yaptıklarımızmış sevgi dediğimiz şeylermiş yaşanan yalanlar...
Gittiğin günden beri Bir hüzün sardı bu bedeni Varlığındı tek yoldaşı bu bedenin yalnız başına kaldı şimdi Hata yaptığında anlayamadı Çünkü hatasını anlatan bir sen vardı eskiden Şimdiyse yalnız çaresiz ve suskun biri İçine içine anlattı derdini Sen gidince kapatmak istedi kendini bu beden Hiç durmadan ağlamak istedi Ağlayınca her şeyin düzeleceğini düşündü sanki Yorulmuştu çünkü artık tek savaşmaktan
Vaadi dolan bir binayı yıkıp yapmak kolay, Ama vaadi dolan bir aşkı yeniden yapamazsın. O kuruyan külleri yeniden yakamazsın ki canım, Bir kez ölen duyguyu hayata bağlayamazsın. Sen her şeyinle bende kaldın ama, Ben her şeyimle sende kalamadım. Sen her şeyin oldun ama, Ben her şeyin olamadım senin. Saf sevgimin son güzel sözüdür bu dörtlüğüm, İster al, başucuna koy gönlünde sakla, İstersen bizi yaktığın gibi yakta, Kağıda dökülen duygularımı da söndür bugün. Önemi yok artık bunların, Aşkından harap olmayı seçmiş bir adamın, Yüreğinin son mektubudur bu, güzel kadın, Hayata sıkı sıkı sarıl, verdiğimiz onca yalan sözler uğruna!